حکايت دو حباب
يــک حقيقـت هســت جملــه کـائنــات ................ نشئـه‌بخـش عــــالــــم و کـلّ حيـــات
هـــرچـــه بينــي از کــــم و از بيشتــر ............... يــک بــــود آن، چنــد آيـــد در بصــر
کثــرت از وحـــدت بـــرآمـــد در دمـي ............... گشـــت پيــــدا از زيــــاد و از کمـــي
جملـه اجــزاء جهـــان يـک واقـف اسـت ............... کـــه احـــد را در حقيقـت واصـف اسـت
کـــي بـــود خـــارج ز عـــالـــم علّتـي ............... کــز وي آيــد ايــن جهــان بــا فکـرتـي
فکــر مــا محـدود و عــالـم بـس عظيـم ............... کــي تــوانــد دربيــابــد ايــن قــديــم
گــرچــه نتــوان ذات هستـي فهـم کـرد ............... بــا مثــالي مــي‌تــوان آن وهــم کـــرد
همسفــر گشتنــد بـــا هـــم دو حبــاب ............... در يکـــي جــويـــي و همـــدم روي آب
در فـــراز و شيــب و کـــوه و در چمــن ............... گشتـه بــا هــم همقــدم بـي مـا و مــن
گــاه بــا هــم متصــل در بـــادِ ســـرد ............... گــاه خنــدان بــي غــم و انـــدوه و درد
گــاه در شــادي به رقـص از نـــور مـــاه ............... گــاه در کنجــي نشستــه شـب بـــه راه
دوســت بـودنــد آن دو در طــي طـريـق ............... در دو قــالــب يـک روان گشتــه رفيــق
يـک حبــاب يـک روز بـر سنگـي بخـورد ............... نيسـت شــد او قـالبـش چــون او بمُــرد
آن حبــاب ديگــر ايــن صحنـه بــديــد ............... اشـک در چشمـــان او آمـــد پـــديـــد
يــار خــود را ديگـــر او پيــدا نــديـــد ............... سينــه‌اش پــرخـون شـد و آهـي کشيـد
گفـــت او اي همـــدم انفــــاس مــــن ............... نيست بـي تــو راحتــي در جــان و تــن
درد او افــــزون شـــد و غصّــه فــــزود ............... ايـــن چنيــن غــم را ز دل نتــوان زدود
پس حبــاب از جــوي در بحــري بـرفـت ............... تــا بـه دريـا شـد بـه هـر سـو مي‌گذشت
آن حبـــاب ديگـــري در خـــواب شــد ............... نيست گشت از خـويشتـن چـون آب شـد
او خبــر از خــويشتـن ديگـــر نــداشـت ............... چون که او جو شد «من‌اش» را جا گذاشت